يک شبي مجنون نمازش را شکست
بــي وضــــو در کوچـــه ليلا نشســـت

گـــفت يا رب از چه خوارم کرده اي
بــــر صليب عـــشق دارم کرده اي

خسته ام زين عشق، دل خونم نکن
من کـــه مجنونم تو مــــجنونم نــکن

مــــرد ايــــن بـــازيــچـه ديگر نيستم
اين تو و لـــيلاي تو... مــــن نيستم

گــــفت اي ديــوانه لــيلايــــــت منم
در رگ پنهان و پـــيــدايـــت منـــــم

ســــالها بــــا جــــور ليلا ســـاختي
من کنارت بـــــودم و نـــشناخـــتي

عــشق لــــيلا در دلـــت انـــداختم
صد قمــــار عشق يکجا بـــاخـــتم

کـــــردمـــت آواره صــــحرا نـــــشد
گفتم عاقل مي شوي اما نــشد

سوختم در حسرت يک يـا ربــت
غير ليلا بــــــر نــــيــامد از لــبت

روز و شب او را صـــدا کردي ولي
ديدم امشب با مـني گفتم بلي

مطمئن بودم به من سر مي زني
در حــــــريم خانه ام در مي زني

حــــال اين ليلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بي قرارت کرده بود

مرد راهش بـــاش تا شاهت کنم
صد چو ليلا کشته در راهت کنم