می خــواهــَــم بــَـرگـَـردم به روزهــای کــودَکــی...

آن زمــان ها کـه ..

پــدر" تـنــها "قــَـهرمــان" بـود ...

عــشـق

" تنـها در "آغــوشِ مــادر" خـُـلاصــه میــشـُـد" ...

بـالا تـرین نـُـقطه زمیـن" ...

"شــانه های پــدر" بــود" ...

بـَـدتـرین "دُشمنـانم" ... "خواهر و برادر های خودم" بــودند ...

تنــها "دردم" .. "زانــو های زَخمـی ام" بودند ...

تنــها چـیزی که "میشـِـکسـت" .. "اسباب بازی" هایم بـود ...

... و مـعنــای "خـُـداحافـظ" ... "تا فـَـردا" بــود ...